In essentie waren het grote vierkante houten kisten, bekleed met tin, lood of aluminiumhout. Een theekist is eeuwenlang de enige verpakkingsvorm geweest voor thee-export van het Verre Oosten naar het Westen. In 1925 werden de theekisten nog gevoerd met lood, maar dit veranderde later al snel naar aluminiumfolie. Een theekist bevatte 42 tot 58 kilo thee, afhankelijk van de oorsprong en de wensen van de klant. Maten varieerden dan ook van 40×40×62 tot 50×50×75 cm.
De theekisten werden niet gebruikt omdat ze zo mooi waren. De constructie was juist van zeer dun hout dat aan de randen werd vastgehouden met metalen randen, vastgeklonken aan het hout. Aan de binnenkant waren de theekisten vaak bekleed met tin, lood of metaalfolie, en versterkt met smalle platen aan de randen.
De theekist heeft naast transport ook een andere belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis. Namelijk tijdens de Boston Tea Party. Toen in 1773 meer dan 300 kisten thee overboord werden gegooid in de haven van Boston. Een van de belangrijkste gebeurtenissen in het ontstaan van de Verenigde Staten en een centraal punt in de Amerikaanse Revolutie.
Theekisten waren alleen bedoeld voor de heenreis van het Verre Oosten naar het Westen. Hierna werden vaak verkocht voor andere niet-voedsel gerelateerde doeleinden. Zoals in de jaren '50 toen ze als basgitaren werden gebruikt. Mensen gebruikten de theekisten ook om dingen in te bewaren en voor verhuizingen. De theekisten werden in de tweede helft van de 20ste eeuw vervangen voor kartonnen-, papieren en nylonzakken.