Japanse groene thee: Tamaryokucha
Tamaryokucha? Nog nooit van gehoord? Niet zo gek. Tamaryokucha is van de verschillende soorten Japanse groene thee, een die minder bekend is.
Het omvat ook maar slechts 3% van alle Japanse theeproductie. Voor Japanse theeliefhebbers, is het proberen van tamaryokucha echter echt een must.
In dit artikel vertellen we je alles over tamaryokucha, wat het is, hoe je het zet en hoe het verschilt van kamairi.
Wat is Tamaryokucha?
Tamaryokucha is een type groene thee uit Japan. De naam vertaalt zich het beste als ‘opgerolde groene thee.’ De groene thee tamaryokucha staat ook bekend als ‘guricha’ of ‘mushiguri’. Deze betekenen respectievelijk ‘gekrulde thee’ en ‘gestoomde krullen’.
De meeste theeplantages waar voornamelijk tamaryokucha wordt geproduceerd bevinden zich met name op het zuidelijke eiland Kyushu.
Het is een iets nieuwere Japanse thee, ontwikkeld in de jaren vijftig ontwikkelden door Kyushu-theeboeren. Interessant genoeg produceerden boeren in de jaren dertig van de vorige eeuw een vergelijkbare versie van ‘guricha’ in de prefectuur Shizuoka.
Guricha werd voornamelijk geproduceerd voor export naar Rusland, waar guricha behoorlijk populair was. De Russische theemarkt is dol op in de pan verhitte Chinese groene theesoorten. In Japan was er echter een verbod op het verhitten van thee in de pan.
Enkele innovatieve theeboeren ontwikkelende guricha door in uiterlijk en smaak een thee te maken vergelijkbaar met Chinese thee, maar toch gestoomd.
Na verloop van tijd vond tamaryokucha niet alleen afzet op de Russische markt maar vond het ook haar weg naar tal van landen in het Midden-Oosten. Pas later kreeg tamaryokucha uit Kyushu een trouwe aanhang in Japan en uiteindelijk over de rest van de hele wereld.
Tegenwoordig produceren Japanse theeboeren tamaryokucha niet meer voor de export, maar alleen nog voor connaisseurs die deze unieke en ietwat zeldzame thee kennen en weten te waarderen. Tamaryokucha maakt nog maar slechts 3% uit van alle thee die in Japan wordt geproduceerd.
Hoe wordt Tamaryokucha gemaakt?
Net als de meeste andere Japanse theesoorten, is Tamaryokucha een gestoomde thee. Een diep gestoomde thee (fukamushi, zie hieronder). Vanaf het begin zijn de teelt- en verwerkingsmethoden hetzelfde als voor sencha.
De verwerking voor het stomen slaan we even voor het gemak over. Alleen in de laatste stap is er een verschil. Na het stomen worden de theeblaadjes namelijk in hun iconische krulvorm gerold.
Er zijn drie hoofdmethoden om Japanse groene thee te stomen:
- asamushi (licht)
- chumushi (midden)
- fukamushi (diep).
Bij het stomen volgens asamushi duurt het stomen zelf minder dan 30 seconden. Chumushi duurt tussen 30-60 seconden, en ten slotte wordt bij fukamushi de thee langer gestoomd van 60 tot 120 seconden.
Het drinken van fukamushi thee betekent dat het een veel volle, diepere smaak. Bovendien hebben zowel de theeblaadjes als de infusie een donkergroene kleur.
De langere blootstelling aan stoom zorgt er echter ook voor dat de theebladeren makkelijk afbrokkelt tijdens en na het drogen. Dit is de reden waarom fukamushi thee meestal poederachtiger is. Het mondgevoel en nasmaak is echter ongetwijfeld de moeite waard.
Wat is Kamairicha?
Hoewel zeldzamer, is er ook een in de pan verhitte tamaryokucha die bekend staat als Kamairi tamaryokucha.
Deze doet iets meer doet denken aan Chinese groene thee. Dit komt omdat de thee op dezelfde manier wordt verwerkt. De nootachtige eigenschappen komen door het pan-fry meer naar voren. Om nog maar te zwijgen over de afdronk - als een zoet havermoutkoekje.
Kamairi-thee is ook zeldzaam in Japan en bevat slechts 5% van alle theesoorten. Niet zo heel gek als je naar de geschiedenis kijkt van het type thee.
In 1890 verbood de Japanse regering namelijk het verhitten of bakken van thee in een pan. De methode zou de theeboeren moeten dwingen efficiëntere productiemethoden toe te passen.
Het verhitten van kamairi vereist niet alleen meer tijd maar zeker ook meer skills van de tea master. Snelle handen zijn nodig bijvoorbeeld om de theebladeren snel in de grote woks boven het vuur te bakken. Kamairi-thee is dan ook duurder dan tamaryokucha.
Smaakprofiel van Tamaryokucha
Tamaryokucha kent veel minder astringente smaaktonen dan andere Japanse groene thee. Deze diep gestoomde thee (fukamushi), wat resulteert in verminderde astringente smaaktonen en verbeterd aroma. Het is zacht en tegelijkertijd diep in umami. Het drinken van tamaryokucha zou smaaktonen van fruit, amandelen en vers gemaaid gras moeten geven.
Hoe tamaryokucha zetten?
Je kunt Tamaryokucha op dezelfde manier zetten als een gewone Japanse groene thee, zoals sencha.
Zetinstructies voor Tamaryokucha (Gong fu cha):
- 0,5 g per 30 ml
- 75 ℃ voor de eerste infusie. Verhoog de watertemperatuur bij volgende infusies
- 1-2 min voor de eerste infusie, dan 30 seconden en +15 voor elke volgende infusie